On tam się zastanawia,
rozmyśla i strasznie się głowi:
- Co się w tym świecie wyprawia?!
Wojny, wybuchy i strzały.
Człowiek zabija człowieka.
A on jest ogromnie mały,
żeby gdziekolwiek uciekać.
Więc siedzi sobie na skraju.
Z nadzieją macha do Ciebie.
Z krasnoludkowego raju,
w krasnoludkowym niebie.
Wiem! - Kiedyś było lepiej,
choć bomby spadały niemieckie.
I Polski doczekaliśmy nie TEJ!
- bo kiedyś byłem dzieckiem!
Więc macham krasnoludkowi,
z daleka. I ukradkiem
zrobię zdjęcie - pokażę wnukowi,
- bo teraz jestem dziadkiem
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz